De 20ste eeuw is de tijd van de ideologieën: socialisme, communisme, fascisme. Een 

ideologie betekende toen een geloof in een bepaalde manier die de wereld beter zou 

maken, eigenlijk met als doel tikkoen olam. Zelfs het fascisme dacht een betere wereld

na te streven. Een ideologie ging over nationaal of internationaal niveau omdat de 

wereld toen een stuk minder welvarend en individualisch was dan nu. Men was op elkaar

aangewezen, afhankelijk van familie, de werkgever of de staat. Men had de kans niet om

voor zichzelf te bepalen wat een beter leven was, omdat hij simpelweg geen geld of

macht had. De enige manier om de eigen situatie te verbeteren was om dat op collectief

niveau te doen. Men had de kans niet om voor zichzelf te bepalen wat een beter leven was,

omdat hij simpelweg geen geld of macht had. Een ideologie gaf men de kans om samen

te strijden voor een beter leven of een betere wereld.

Met de ideologie kwam ook het activisme. Enerzijds waren activisten mensen die vochten

voor hun ideologie, anderzijds waren activisten mensen die vochten tegen een ideologie.

Ideologie inspireerde of schrikte af en zette daarom aan tot activisme. Maar gedurende

de 20ste eeuw lieten de ideologieën keer op keer zien dat ze faalden in hun toepassing,

zoals de nazi's en de Sovjet-Unie. Na de Tweede Wereldoorlog nam de welvaart toe

en de wereld werd steeds individualistischer. Men wilde af van vernietigende ideologie

en kreeg met de individualisering, de welvaart en het kapitalisme steeds meer kansen

zijn eigen leven te verbeteren zonder dat dat nodig was op grotere schaal.

Activisme is een middel tot wereldverbetering, maar vandaag de dag denken wij veel 

minder vanuit termen van een collectief of de wereld. Simpelweg omdat het tegenwoordig

niet meer nodig is de wereld te veranderen voor we ons eigen leven kunnen veranderen. 

Ik denk dat dit niet alleen een antwoord kan zijn op de vraag waarom het ons niet lukt

zo activistisch te zijn zoals men vroeger was, maar ook op de onmacht op Haboniem dat 

we niet meer weten wat we moeten met onze idealen en onze ideologie. Het ligt dus niet

aan ons, de maatschappij is gewoon veranderd.